Stichting De 12 Reeuwijkse Plassen maakt hierbij bekend dat Hans Richters per 1 oktober 2025 is afgetreden als bestuursvoorzitter van de stichting nu zijn termijn erop zit. De plassenraad (Raad van Toezicht) en het bestuur danken hem hartelijk voor zijn tomeloze inzet en grote betrokkenheid bij het plassengebied. Gedurende zijn voorzitterschap werd onder andere de transitie van Stichting VEEN naar de stichting in haar huidige vorm voltooid, de ANBI status verkregen en werd de stimuleringsregeling Reeuwijkse Plassen herstart.

De stichting is verheugd dat zij Charlotte de Fraiture bereid heeft gevonden om per 1 oktober 2025 de positie als nieuwe voorzitter van het bestuur over te nemen van Hans. Charlotte is woonachtig in het plassengebied en zeer bekend met de werkzaamheden van de stichting. Ook vanuit haar professionele achtergrond als hoogleraar irrigatie waterbeheer en voormalig bestuurslid van IHE-Delft neemt zij veel kennis en kunde mee. We spraken met haar over haar motivatie en speerpunten.

Geboren en getogen in Gouda, woon je inmiddels alweer 14 jaar in het plassengebied. Hoe is jouw band met dit gebied ontstaan?
Die gaat een tijd terug. Mijn ouders hadden vanaf eind jaren zestig een huisje aan de Nieuwenbroekse plas, waar we veel weekenden en vakanties doorbrachten. Ik heb dus van jongs af aan een sterke band met dit gebied opgebouwd. Sinds 2011 woon ik hier zelf, aan de plassen. Het voelde als thuiskomen.

Wat maakt het plassengebied voor jou zo bijzonder?
Het is een uniek landschap met een rijke geschiedenis. Je ziet nog steeds de cultuurhistorische structuren uit het verleden, zoals weteringen, legakkers en eilanden. De natuurwaarden zijn hoog. Tegelijkertijd trekt het gebied steeds meer bezoekers – zowel uit de regio als van daarbuiten, zelfs buitenlandse toeristen. Dat is mooi, maar het vraagt ook om zorgvuldige keuzes. We moeten de verschillende belangen in het gebied met elkaar verenigen zonder dat de natuur en het karakter van het gebied verloren gaan.

Wat zijn volgens jou de belangrijkste uitdagingen?
In de afgelopen jaren is er veel veranderd – soms ten goede, maar lang niet altijd. Het aantal recreatiepercelen en woningen is flink toegenomen, vaak ten koste van natuurlijke oevers en rietkragen. Ook het aantal sloepen is sterk gestegen. Veel rietkragen en natuurlijke oeverbegroeiing zijn verdwenen en vervangen door gazons en oevers met harde beschoeiingen. Sommige eilanden verkeren in slechte staat en dreigen te verdwijnen, en doorkijkjes over de plassen verdwijnen achter heggen en schuttingen. Dat alles zet druk op het karakter van het plassengebied.

Waar wil je als voorzitter op inzetten?
Ik wil voortbouwen op het werk van mijn voorgangers bij de stichting De 12 Reeuwijkse Plassen (voorheen VEEN). Mijn speerpunten zijn het beschermen en waar nodig herstellen van natuur- en cultuur-historische waarden, zoals herstel van rietkragen, het behoud van eilanden, legakkers en natuurlijke oevers, en het stimuleren van natuurvriendelijke oevers met watervegetatie aan de randen en in de sloten.

Daarnaast vind ik het belangrijk om te werken aan een goede balans tussen natuur en recreatie, met aandacht voor natuurinclusieve recreatie. Het gaat erom dat mensen kunnen genieten van dit gebied, maar op een manier die de natuur niet schaadt – liever nog: die eraan bijdraagt.

De stichting werkt met veel verschillende partijen. Hoe zie jij die samenwerking?
De stichting wil een gewaardeerde gesprekspartner zijn voor alle betrokkenen – watereigenaren en gebruikers, natuurorganisaties, de gemeente, het waterschap en bewoners. We beheren de opbrengsten uit vaarontheffingen en zetten die in voor natuurherstel, bijvoorbeeld via subsidieregelingen (Stimuleringsregeling Reeuwijkse plassen). Verder vind ik bewustwording heel belangrijk. Activiteiten zoals de Natuuracademie en onze nieuwsbrief dragen bij aan kennis en betrokkenheid. Ook de waterkwaliteit is en blijft een belangrijk thema. Al deze onderwerpen vragen samenwerking, dialoog en wederzijds begrip. Ik geloof sterk in verbindend leiderschap – samen kom je tot duurzame oplossingen.

Tot slot, wat hoop je de komende jaren te bereiken?
Ik hoop dat we zichtbaar verschil kunnen maken in het herstel van het plassengebied: meer riet, meer biodiversiteit, een betere waterkwaliteit – én bewoners en bezoekers die trots zijn op dit unieke landschap en er zorgvuldig mee omgaan. Als we dat bereiken, hebben we echt iets waardevols doorgegeven aan de volgende generatie.